طراحی داخلی و اصول آن در محیط های مسکونی و غیرمسکونی

طراحی داخلی

طراحی داخلی، طراحی فضاهای ساخته شده توسط انسان است و این محیط ارتباطی تنگاتنگ با معماری دارد. تمایل انسان به ایجاد یک محیط دلپذیر به اندازه تمدن انسانها قدمت دارد اما مبحث طراحی داخلی نسبتاً جدید است.

اصطلاح دکوراتور (طراح داخلی) که تقریبا از اواسط قرن بیستم به کار رفته است در مقایسه با حوزه فعالیت بسیار گسترده تری که امروزه نشان می دهد تقریبا بی معنی بوده اما جایگاه آن را به صورت یک حرفه جدی از گذشته تاکنون نشان می دهد. معماری داخلی در کشورهای اروپایی سریعتر تثبیت شد. متخصصان این حوزه برای اطمینان از دربرگرفته شدن تمام جنبه ها از اصطلاح معماری محیطی برای طراحی تمام فضاهای ساخته دست بشر استفاده می کنند.

اصول طراحی داخلی

طراحی داخلی درواقع تنها یک شاخه تخصصی از معماری یا طراحی محیطی است ؛ اما مهم است به خاطر داشته باشید اگر به هر جنبه از هر تخصصی به صورت حرفه ای پرداخته شود بسیار معنادار خواهد بود. بهترین ساختمانها و فضاهای داخلی آنهایی شناخته شده اند که تفاوت آشکاری بین عناصر تشکیل دهنده معماری داخلی آنها با کلیت عناصر تشکیل دهنده محیط وجود نداشته است. این عناصر مهم شامل جنبه های ساختمانی، محوطه سازی، مبلمان، گرافیک و تمام جزئیات داخلی اشاره کرد.

به دلیل پیچیدگی های براساس تکنولوژی های به روز برنامه ریزی و ساختمان های معاصر، معماران دیگر نمی توانند در تمام جنبه های یک ساختمان مدرن متخصص باشند و به همین دلیل ضروری است که گروهی از متخصصان که دانش اساسی کافی برای انجام اهداف مشترکی دارند، یک تیم تشکیل داده و بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. یک طراح داخلی باید نه تنها خود را درگیر طراحی کلی ساختمانها کند بلکه باید به جنبه های دقیق تری از طراحی، زیبا شناسی، جنبه های روان شناختی و البته شخصیت فردی ساکنین و استفاده کنندگان محیط نیز توجه کند.

جالب است بدانید که طراحی داخلی هنوز بدون تعریف محدودیت مشخصی درحال توسعه می باشد، گرچه این رشته را می توان به دو دسته اساسی مسکونی و غیر مسکونی تقسیم کرد. در حرفه معماری داخلی، طراح می تواند به صورت کارمزدی کار کرده و یا قراردادی که به آن طراحی قراردادی نیز می گویند. امروزه حجم فعالیت در زمینه داخلی منازل مسکونی افزایش داشته است، به همین دلیل این تجارت چالش کمتری برای طراحان حرفه ای به وجود آورده و باعث شده بیشتر متخصصان واجد شرایط به پروژه های غیر مسکونی نیز بپردازند.

رشته طراحی داخلی، دارای تعدادی زمینه تخصصی است و یکی از این زمینه ها که نسبتا جدیدتر نیز است، برنامه ریزی فضا نام دارد که یعنی تجزیه و تحلیل نیازهای فضایی مانند تخصیص آن و ارتباط متقابل بین عناصر محیط . علاوه بر این بررسی و ملاحظات اولیه، این شرکتها معمولاً متخصص طراحی های داخلی دفتری و غیرمسکونی هستند.

بسیاری از شرکتهای طراحی در زمینه هایی مانند طراحی هتلها، فروشگاه ها، مراکز خرید و ... تخصص پیدا کرده و دیگر شرکت ها انجام پروژه های بزرگ مانند کالج و مدرسه را آغاز می کنند. همچنین متخصصین طراحی بیمارستانها، کلینیک و ... نیز انجام می دهند.

یکی دیگر از تفاوتهای طراحان داخلی مسکونی با غیرمسکونی در این است که شرکتهای طراحی فعال در حوزه غیرمسکونی از گروه های کوچک همکاران تا سازمانهایی متشکل از 50 الی 100 کارمندان را شامل می شوند؛ در حالی که طراحان داخلی مسکونی احتمالاً به صورت فردی کار کرده و شاید با دو یا سه دستیار فعالیت می کنند. اندازه شرکتهای درگیر در پروسه طراحی های غیرمسکونی نشان دهنده پیچیدگی نسبی آن و کمیسیون های بزرگ است. طراحان داخلی مسکونی پیچیدگی کمتری داشته و اصولاً فرآیندی شخصی تر بین مالک و طراح است. مشتریان معماری داخلی از رویکرد سیستم سازمان یافته برای طراحی منازل خود استقبال نمیکنند.

اکثر شرکتهای بزرگ معماری بخش طراحی داخلی خود را دارا هستند و شرکتهای کوچکتر حداقل یک متخصص در این زمینه را در تیم خود همراه دارند. طراحی داخلی حرفه ای، یا هیچ حرفه ای با زمینه طراحی محدودیت مشخصی برای خلاقیت ندارد. به طور مثال، طراحی مبلمان که هم توسط طراحان صنعتی، طراحان مبلمان و البته توسط طراحان داخلی انجام می شود. اما قاعدتاً مبلمان طراحی شده توسط طراحان صنعتی و یا طراحان مبلمان به صورت انبوه تولید خواهد شد.

یک طراح داخلی قطعاتی را طراحی می کند که خاص بوده و به وفور در بازار موجود نیستند و یا اساس طراحی شان برآورده کردن یک نیاز خاص است. این نیاز می تواند کاربردی و یا زیبا شناختی باشد. اغلب این قطعات مانند صندلی و یا میز که برای یک کار خاص طراحی می شوند، آن قدر موفقیت آمیز هستند که تولید کنندگانش، آن را در خط تولید معمول خود قرار می دهند.

برای طراحی پارچه، وسایل روشنایی، کمد، کتابخانه و کفپوش ها نیز به طور کلی همین وضعیت صادق است.

در بحث جنبه های کلی طراحی باید به این نکته توجه داشت که بین هنر و طراحی یک تفاوت عمده وجود دارد؛ یک طراح در اصل باید مشکلاتی مانند کاربردی و راحت بودن ، زیباشناختی و ... را در قطعاتی که طراحی میکند در نظر بگیرد اما هنرمندان بیشتر ابعاد احساسی را در نظر می گیرد. گرچه لازم به بیان است، یک فضای داخلی عالی و زیبا را میتوان درواقع یک اثر هنری نامید؛ هرچند افراد ترجیح میدهند چنین فضایی را یک طراحی عالی بنامند.